Wat niemand je vertelt als je voor het eerst je pasgeboren baby tegen je aandrukt, is dat je vanaf nu serieus veel moet leren loslaten. Je zou denken dat je de meest dramatische vorm van loslaten wel hebt gehad met het doorknippen van de navelstreng, maar niets is minder waar.
Tijdens de baby- en peutertijd volgen de loslaatmomentjes elkaar in snel tempo op. Of je je baby nu voor de eerste keer naar de crèche brengt of je peuter zoveel jaar later uitzwaait op z’n eerste schooldag, het zijn telkens sprongetjes die een nieuwe levensfase inluiden. De éne ouder heeft het daar al wat moeilijker mee dan de ander.
Ik ben er nooit goed in geweest.
Hoe hard ik het mijn kinderen ook gun om uit te vliegen en op te groeien tot mooie volwassenen, ik blijf het een moeilijke strijd vinden. Het is elke keer opnieuw afwegen. Is dit een soort loslaten waar ik achter moet staan, of mag ik deze aan mij voorbij laten gaan?
Sommige loslaatmomenten zijn evident. Je kind naar school laten gaan, is er zo eentje. Maar wanneer mag hij of zij alleen met de fiets naar school? Afspreken met de vriendjes, nog iets wat dik oké is, maar hoe reageer je op de vraag van een veertienjarige die naar een optreden wil?
Ik ben een ouder die liever een keertje te vaak neen zegt dan ja. De maatschappij heeft daar heel veel namen voor, van overbeschermende ouders tot helikoptermama’s. Ik houd het bij emo-mama. Ik denk te veel na bij alles.
Er zijn momenten geweest waarop ik te soft was. Ik wist heel goed dat ik moest loslaten, maar ik wilde of kon het niet. Maar omgekeerd ook: ik liet los terwijl ik dat beter niet had gedaan, vaak onder druk van andermans meningen die werden verkondigd als ware het Bijbelse waarheden. Over mijn moedergevoel werd honend gedaan, mijn intuïtief aanvoelen was niks waard. Dat, zo beloof ik mezelf, laat ik nooit meer gebeuren.
Want de loslaatmomenten zijn nog niet voorbij. Ik zal er alleen steeds minder over te zeggen hebben. In de nabije toekomst zal ik toekijken hoe mijn kinderen op kot gaan, trouwen of op wereldreis gaan. Ze zullen zelf moeten afwegen wanneer ze loslaten, wanneer ze moeten blijven of beter gaan. Hopelijk heb ik het hen goed geleerd.
La Vie de Mie 