Gal

Ik maak me niet snel zo boos dat ik ervoor naar de pen grijp. Maar nu wel. Dus postte ik dit bericht op mijn Facebook. En hier ook nog eens. Als we met z’n allen zwijgen, geraken we ook geen stap verder…

We worden overdonderd door negatief nieuws over de kwaliteit van ons onderwijs en over het tekort aan leerkrachten… Dat maakt me boos want ik voel me aangesproken. Omdat mijn kind maandag de stap naar het secundair onderwijs zet maar ook omdat ik die stap heb willen zetten. Ja… na 20 jaar in de privé heb ik het overwogen om les te gaan geven in het secundair onderwijs. Ik heb alle vereiste diploma’s om als licentiaat NL/ENG aan de slag te gaan, incl lerarenopleiding. Tijdens zo’n sollicitatie stelde de directie zich geen enkele vraag bij mijn gebrek aan ervaring. Als het aan haar lag, mocht ik maandag beginnen. Maar ze vertelde me wel dat ik dat waarschijnlijk niet zou doen, gezien ik zou moeten starten aan hetzelfde loon als 20 jaar geleden: het loon van een pas afgestudeerde. Mijn ervaring van de voorbije jaar telt voor nul de botten mee.
…
Dus Onderwijs Vlaanderen, ik vraag me af: hoe denken jullie nu eigenlijk gemotiveerde mensen aan te trekken in het secundair onderwijs? Mensen met levenservaring, mensen met maturiteit, mensen die teams van mensen hebben geleid en dus best wel wat geleerd hebben in de voorbije jaren. Mensen die het onderwijs kan gebruiken, me dunkt. Waar blijven de maatregelen? Of wachten we tot het helemaal te laat is en niemand nog mondig of taalvaardig genoeg is om dit soort klachten te uiten? ’t Is een strategie als een ander.

Advertentie