Het komt zeker niet als een verrassing. Ik had het zelfs voorspeld, dat ze rond deze tijd van het jaar zou veranderen. Ik wist maar al te goed dat de kleuter die ik in september naar de derde klas stuurde tegen het eind van het schooljaar een heel ander kind zou zijn. Zo gebeurde het bij haar broer, haar zus, en nu dus ook bij haar.
Weg is de kleuter. Plots staat daar een meisje dat klaar is voor wat komt.
Ik kan niet uitleggen waar ik het precies aan zie. Het zijn soms hele kleine dingen die nét dat tikkeltje anders zijn geworden: haar manier van bewegen, hoe ze naar de dingen kijkt, de vragen die ze stelt,…
Het is wennen, vooral omdat er geen broer of zus meer volgt. Dit was het dus.
Het verhaal waarin we met luiers sleurden, kindjes achterop de fiets hadden zitten, de zwembandjes niet mochten vergeten en op de meest bizarre momenten werden geroepen om een poep te komen afvegen, is zo goed als voorbij.
Bedankt, kleutertijd. U was bij tijden zeer vermoeiend maar oh zo de moeite waard!
La Vie de Mie 