Zoals elke keer neem ik me voor om ook thuis wat trager te leven. Op vakantie lukt dat altijd aardig. De eerste dagen is het een beetje vechten tegen de drang om te jagen, tegen de gewoonte om zoveel mogelijk op zo weinig mogelijk tijd te doen. Totdat ik besef dat dat nergens voor nodig is. Time is on my side. En ook al zijn er thuis wel verplichtingen, wasjes te plooien en potjes te koken, laat ik daar ook wat vaker gewoon gaan zitten, staren en dromen. Sinds mijn carrièreswitch ben ik een paar versnellingen teruggeschakeld. Meer tijd, minder rush. Maar de gewoonte om altijd nog snel dat ene laatste ding te moeten doen, de vervelende eigenschap om dan steevast te laat te komen, met toch nog haasten als gevolg, dat krijg ik er niet gemakkelijk uit. Daar moet ik mezelf soms streng op toespreken. Zit. Wacht. Wees te vroeg. Kijk rond je. Verspil tijd. Het mag. Neen, het moet.
La Vie de Mie 