Er is weinig zo rustgevend als je achterwerk in een opblaasbare donut laten zakken en zo ronddobberen in een zwembad. De twee oudsten waren wandelen met papa, de kleuter lag uitgeteld op haar ligbed. Eindelijk rust voor mama. De donut wiegde me zachtjes heen en weer. Het was bijna idyllisch. Totdat de plicht riep en ik weer een levensles rijker werd: uit zo’n donut geraken is heel wat minder idyllisch en elegant. 
La Vie de Mie 