Ik vraag me vaak af waarom ik nog een wekker zet. Met drie kinderen in huis is dat echt niet nodig. Als ik niet wakker word van de oudste dochter die olifant-gewijs richting wc bonkt, dan staat de kleinste mij om half 7 ’s morgens op de schouder te tikken.
“Mama, ik heb dorst.”
Vandaag zou het gemakkelijk worden, ik ben voorbereid…
“Je hebt toch een drinkbus naast je bed staan?”
De dochter komt wat dichterbij. “Ja, maar daar kan ik niet van drinken. Er zit een lief heesebeesje op.”
Och ja, als we dan toch wakker worden gemaakt, dan liever met de glimlach.
PS: Er zat inderdaad een lieveheersbeestje op haar drinkbus. We hebben dat samen voorzichtig buiten gezet.
La Vie de Mie 