Ik kreeg gisteren het beste nieuws dat een vrouw kan krijgen. Toch werd er thuis geen fles champagne gekraakt. Ik haalde eens opgelucht adem en ging door met het leven van alledag.
Dat is vreemd, want er zouden wel bubbels gevloeid zijn als ik, zeg maar, de lotto had gewonnen. Terwijl mijn goede nieuws zoveel beter is. Onbetaalbaar veel beter.
Mijn goede nieuws wordt niet gevierd omdat het een status quo is. Het verandert niets aan mijn leven. En net in dat “niets” schuilt het goede ervan.
“Er is niets te zien,” zei de radioloog die het borstonderzoek had uitgevoerd. Ik ben een prille veertiger die omwille van haar genen niet te naïef mag zijn wat borstkanker betreft.
Eén lettertje minder in dat zinnetje van hem, en mijn leven had op z’n kop gestaan. Dat besefte ik maar al te goed. Toch reageerde ik eerder koel, kleedde me rustig terug aan en ging met mijn auto naar de carwash, zoals gepland.
Dat plannen niet veranderen, dat alles gaat zoals je dacht dat het zou gaan… hoe fijn is dat?
Het leven zoals het is. En hopelijk altijd blijft. Misschien moet ik daar toch eentje op drinken…
La Vie de Mie 
Zeker eentje op drinken Annemie en genieten van het leven!
LikeGeliked door 1 persoon