Vlak na de geboorte van mijn kinderen telde ik telkens het aantal vingers. Vijf aan elke hand, dat zat goed. Ik vermoed dat mijn mama hetzelfde deed met mij, 41 jaar geleden, zich verwonderend over dat kleine handje in haar palm. Mijn handen groeiden, ze leerden tekenen en schrijven, ze omklemden klimrekken en takken, lieten zand door hun vingers sijpelen en maakten kransen van madeliefjes. Mijn handen zijn verstrengeld geweest met die van vrienden en vriendinnetjes, ze hebben gevochten en getroost, gegeven en ontvangen. Ze dragen het bewijs van mijn ja-woord. Dat ze elk jaar iets meer van hun jeugdigheid verliezen, trek ik me niet aan. Ze stellen me daarom niet minder in staat nieuwe dingen te leren, nieuwe mensen te ontmoeten. Mijn handen schrijven mijn verhaal, even uniek als een vingerafdruk.
Vijf vingers #myhands #augustbreak
La Vie de Mie 