Op redelijk jonge leeftijd stond ik al boeken te kiezen in de grote-mensen-bibliotheek. Het was de jeugdbibliothecaris die me daarheen had gestuurd omdat zijn afdeling me niets meer te bieden had. Op m’n 18de koos ik voor een taal- en literatuurstudie. Vijf jaar lang verslond ik ze bijna allemaal: van Brontë tot Milan Kundera, van Stijn Streuvels tot Bram Stoker. Ik verdiepte me in het leven van Sylvia Plath en vertaalde één van haar gedichtenbundels. Ik leefde literatuur. Tot de dag dat ik afstudeerde. Een tijdlang kon een select groepje Nederlandse auteurs zoals Joos Zwagerman en Ronald Giphart de passie doen heropleven maar daarna was de liefde over & out. Er kwamen drie kindjes in mijn leven die het quasi onmogelijk maakten me te verdiepen in een boek. Verder dan de betere chick lit kwam ik niet. Al hoop ik op een ommekeer. Onlangs kocht ik de drie boeken van Griet Op de Beeck en las ze in één ruk uit. Voor volgende week steekt de populaire Lize Spit en de nieuwe van Connie Palmen in mijn valies. Een terugkeer naar mijn verloren liefde? Wie weet…
De laatste nieuwe liefdes #imreading #augustbreak
La Vie de Mie 