Als ik later dood of gewoon heel oud ben, zal er een dag komen dat onze kinderen mijn spullen opruimen en op een doos vol dagboeken stoten. Ik lijd immers al mijn hele leven aan een schrijfverslaving. Dat vertaalde zich vroeger in een resem opstellen, ellelange brieven aan pennenvriendinnen en een lading schriftjes waarin mijn tienerleven tot in het kleinste detail werd beschreven. De kans is klein dat mijn eigen kinderen ooit zo’n schriftjes gaan bijhouden. Een intensief gebruik van de pen is voor hun generatie niet meer weggelegd. Hoe pro vooruitgang ik ook ben, de pen en het handschrift hebben die teloorgang niet verdiend. Daarom bewaar ik de kleine liefdesbriefjes die ik in mijn dochter haar boekentas vind en de grappige krabbels van de zoon aan zijn vrienden ergens apart. Zodat er later niet alleen om mijn jeugd gelachen moet worden.
Ze bestaan nog… #handwriting #augustbreak
La Vie de Mie 