Soms zeg ik foert. Dan mag de dochter thuisblijven van tekenacademie. Omdat mama geen zin heeft in die drukke namiddag. Ik kan me niet herinneren dat mijn mama dat ooit deed, foert zeggen. Misschien herinnert een kind zich zo’n dingen niet, misschien was zij er beter in, maar ik pleit vooral dat er toen gewoon minder te moeten was. Mij doet het in elk geval deugd om af en toe te spijbelen. En mijn kinderen worden er niet ongelukkiger van, integendeel, we zitten nu samen gezellig in het zonnetje in plaats van in het verkeer. Ze mogen het zich zelfs herinneren later, dat hun mama verre van perfect was…
La Vie de Mie 