Tot voor kort vond ik ze vermoeiend, die woensdagnamiddagen met Camille. We zetten de zus af aan de tekenacademie en hebben dan 1,5 uur de tijd. Dat is lang als je geen concrete boodschappenlijst hebt maar wel een dochter die wil slapen. Dat is ook lang als het regent of heel koud is. Maar we zijn er aan gaan wennen, ja zelfs van gaan houden! Camille geniet van haar koekjes en doet soms een dutje in haar buggy. Ik geniet ook, van het lenteweer, van mijn tijd alleen en met haar.
La Vie de Mie 